Stanisław Skarbiński (ur. 11.10.1923 r we Lwowie – zm. 30.03.1997 r w Krakowie), syn Marii z Legeżyńskich Skarbińskiej i Władysława Skarbińskiego, brat Marii ze Skarbińskich Zawilińskiej i Adama Skarbińskiego, pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Od 19.04.1952 r mąż Heleny z Legeżyńskich Skarbińskiej, ojciec Małgorzaty Drużyńskiej-Olesińskiej i Krzysztofa Skarbińskiego. 

Urodzony we Lwowie, prawnuk Prezydenta Miasta Lwowa Michała Michalskiego.

Żołnierz Armii Krajowej. Uczestnik Powstania Warszawskiego w Kompanii B-3 Pułku „Baszta”. Jeniec obozów niemieckich.

Z wykształcenia mgr ekonomii, z zamiłowania śpiewak – chórzysta i społecznik. Członek i wieloletni Prezes Chóru Cecyliańskiego przy Bazylice O.O. Franciszkanów w Krakowie. Autor wydanych drukiem historii Chóru Cecyliańskiego w Krakowie 1923-1973 oraz biografii Bernardino Rizziego, założyciela Chóru.  

Dokumentalista i animator polskiego ruchu śpiewaczego. Sekretarz Generalny Polskiego Związku Chórów i Orkiestr w Warszawie.

Bibliofil. Członek Zakonu Bibliofilskiego i Kapituły Orderu Białego Kruka.

Członek Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo – Wschodnich.

Losy wojenne Stanisława Skarbińskiego w Powstaniu  Warszawskim spisane przez Niego w 1994 roku:

„Urodziłem się 11 października 1923 roku  we Lwowie. Wychowywałem się w Poznaniu i w Warszawie. Służbę wojenną rozpocząłem 1 maja 1943 roku w oddziałach Armii Krajowej. Przeszedłem przeszkolenie wojskowe m.in. w lokalach konspiracyjnych przy ul. Idzikowskiego (lokal R.G.O.), a na wiosnę 1944 r.- w lesie Kabackim. Na zakończenie szkolenia otrzymałem przydział do samodzielnej kompanii nr 756 w Rembertowie. Do jednostki tej nie dotarłem w dniu wybuchu Powstania. W tej sytuacji zameldowałem się u por. Szwarca, dowódcy Kompanii B3 pułku Baszta w zdobytej szkole przy ul. Woronicza. Było to miejsce postoju dowództwa położone najbliżej mego zamieszkania na Mokotowie. Zostałem podporządkowany szefowi Kompanii sierż. „War”. Prowadziłem kancelarię, m.in. zaszyfrowaną ewidencję Kompanii aż do dnia kapitulacji, tj. 27 września 1944 r. Brałem również udział w akcjach bojowych Kompanii, m.in. w rejonie Klasztoru SS Nazaretanek. W czasie ewakuacji szpitala SS Elżbietanek zostałem lekko ranny w głowę. Po kapitulacji, poprzez Pruszków i Skierniewice, zostałem wywieziony do obozu jenieckiego Stalag X B w Sandbostel, nr jeniecki 221670. Do kwietnia 1945 r. znajdowałem się w podobozie na terenie Hamburga. 8 maja 1945r. zostałem wyzwolony przez wojska angielskie we wsi Grossenaspe (półwysep Szlezwig-Holstein).”