Michał Michalski ( 29.09.1846 r  – 13.04.1907 r)

---

Dokumenty i pamiątki związane z Michałem Michalskim ( ur. 29.09.1846 r we Lwowie – zm. 13.04.1907 r we Lwowie) wieloletnim Wiceprezydencie, a następnie Prezydencie królewskiego stołecznego miasta Lwowa w latach 1905-07 r.

Jego żoną była Michalina z Krykiewiczów Michalska (ur 1851 r – zm. 09.11.1937 r), informacje i pamiątki o Niej znajdują się pod wskazanym linkiem.

Michalina i Michał Michalscy mieli jedną córkę Marię z Michalskich Legeżyńską, urodzoną 25.06.1875 r.

Michał Michalski z rodziną są pochowani w grobowcu Michalskich na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Michał Michalski jako nastoletni chłopak, półsierota, w okresie Powstania Styczniowego służył jako szeregowy żuaw w Oddziale Komorowskiego, pod komendą kpt. Fischera; walczył pod Poryckiem.

Michał Michalski był z zawodu Mistrzem kowalskim.

W 1871 r założył Pracownię Powozów Michała Michalskiego, mieszczącą się przy ul. św. Michała 6 we Lwowie. Poniżej folder reklamowy Pracowni z 1908 r.

Michał Michalski był m.in. posłem do Sejmu Królestwa Galicyi i Lodomeryi . Poniżej oryginalna tablica okolicznościowa z podobiznami wszystkich członków Sejmu w 1890 r. Obok każdej z postaci jest numer, na dole tablicy jest drobnym drukiem pełna lista posłów z odpowiednim numerem – patrz w/w link. Michał Michalski jest pierwszy z lewej, w 4-tym rzędzie od góry i ma numer 85.  

Michał Michalski był również długoletnim prezesem Towarzystwa Strzeleckiego we Lwowie, czego dowodem jest piękna, ozdobna księga pamiątkowa ufundowana przez Towarzystwo jako dar dla Prezesa, z podobiznami wszystkich członków Towarzystwa z 1896 r- szczegóły patrz w/w link.

Jako Prezydent m.Lwowa brał udział w życiu społecznym i politycznym, przykłady:

 –  list okolicznościowy z Prezydium c.k. Namiestnictwa we Lwowie o nadaniu perskiego orderu Słońca i Lwa III klasy:

l:9844                Lwów, dnia 3 sierpnia 1905 r.

Pan Minister spraw wewnętrznych zawiadomił mnie reskryptem z dnia 27 lipca br l. 4882/M.J. wskutek pisma c. i k. Ministerstwa spraw zagranicznych z 24 lipca br l. 53633/1, że Jaśnie Wielmożnemu Panu Wiceprezydentowi z okazji tegorocznego pobytu Jego Ces. Mości Szacha perskiego we Lwowie, nadany został perski order Słońca i Lwa III klasy. O tem zawiadamiam Jaśnie Wielmożnego Pana Wiceprezydenta dołączając dekoracyję.

Podpis: C.k. Namiestnik ………

 

 –   zaproszenie na okolicznościowy obiad w 1906 r, z planowanym menu:

Osobę Michała Michalskiego najlepiej charakteryzuje opis w Gazecie Lwowskiej 1905 nr 21, towarzyszący relacji z  uroczystej sesji Rady Miasta, zwołanej z okazji 25-lecia zasiadania w Radzie kilku jej członków, m. in. M. Michalskiego:

P. Michał Mi c h a l s k i , dziecię Lwowa kochający swoje rodzinne miasto całem sercem,
własną pracą zdobywszy sobie, jako właściciel pracowni kowalskiej, niezależne materyalnie stanowisko, wszedł do Rady z gorącą chęcią służenia sprawie publicznej. Od razu też zwrócił na siebie uwagę gorliwością w pracy i swoim zmysłem orientacyjnym. Rozwinął też żywą działalność i wkrótce me było ważniejszej sprawy miejskiej, w którejby p. Michalski nie był magna pars. W roku 1889 powołany został na stanowisko pierwszego delegata, w r. 1896 na stanowisko drugiego, a w r. 1899 pierwszego wiceprezydenta miasta. Popularności jego jest wielka, do czego nie mało przyczyniła się jego uprzejmość i uczynność. Wiadomo, jeśli kto ma jaką „bolączkę” do Rady miejskiej lub magistratu, spieszy przedewszystkiem do p. Michalskiego. W życiu mieszczaństwa lwowskiego bierze żywy udział. Jako prezes długoletni Towarzystwa strzeleckiego jest obecnie widomą głową tego mieszczaństwa. Reprezentuje je też wybornie. Lubi występować w stroju narodowym, który najlepiej jego postawie, jego głowie o prawdziwie słowiańskim, otwartym i szczerym wyrazie twarzy, odpowiada. Nie można też pominąć udziału p. Michalskiego w pracach Sejmu, którego członkiem, jako poseł miasta Lwowa jest od lat kilkunastu.

Prezydent Michał Michalski zmarł nagle w 1907 r, w trakcie pełnienia urzędu Prezydenta m. Lwowa. Uroczystości pogrzebowe Michała Michalskiego, zorganizowane zostały przez władze miasta i przerodziły się w wielotysięczny hołd mieszkańców Lwowa dla swojego wybitnego Obywatela, wielce zasłużonego dla rozwoju miasta Lwowa. Zmarły pochowany został na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, jego nagrobek ufundowany został przez Radę Miasta. Przechowywana w Rodzinie ozdobna księga z setkami adresowanych do wdowy oryginalnych telegramów kondolencyjnych, listów i wizytówek – jest dowodem powszechnego szacunku dla dokonań Michała Michalskiego i jego wkładu w życie i rozwój Lwowa.

Poniżej opis ceremonii pogrzebowych opublikowany w ówczesnej Gazecie Lwowskiej oraz mowy pogrzebowe dr T. Rutowskiego, wówczas Wiceprezydenta m. Lwowa oraz księdza prałata dr Lenkiewicza. Poniżej także zdjęcie z cmentarza Łyczakowskiego wykonane ok. 1910 r, przedstawiające oryginalny wygląd nagrobka, wkrótce po ukończeniu jego budowy /ze zbiorów Ośrodka KARTA/. Dla porównania, wygląd nagrobka w czerwcu 2018 r, po zakończeniu prac renowacyjnych wykonanych przez Fundację Dziedzictwa Kulturowego, z funduszy Ministerstwa Kultury RP, w ramach partnerstwa polsko-ukraińskiego.   

Jednym z dokumentów rodzinnych jest pięknie wykonany, ręcznie malowany dyplom okolicznościowy z 28 lutego 1858r adresowany do Felixa Łodzia Michalskiego w Sławucie na Wołyniu. Adresat, Felix Michalski jest tytułowany Niegdy podpułkownik byłych Wojsk Polskich i Kawalerowi, Pełnomocnikowi Jeneralnemu Xiążąt Lubartowiczów Sanguszków, Kierującemu Zarządem Głównym . Jaki jest związek Felixa Michalskiego z Michałem Michalskim – nie wiadomo.